تنگی کانال نخاعی یکی از ضایعات دژنراتیو در ناحیه کمری می باشد که در آن فضای لازم برای عناصر عصبی و عروقی توسط موارد مختلفی مانند ضایعات فضاگیر و تومور ،بیرون زدگی دیسک،بیماری های رماتیسمی و موارد دیگر اشغال شده و باعث بروز علائم مختلفی می شود
تنگی کانال نخاعی میتواند باعث درد و بی حسی در اندام تحتانی به خصوص در هنگام راه رفتن و ایستادن به مدت طولانی شود. درد و‌بی حسی معمولا وقتی بیمار در حال استراحت ، نشستن یا خم شدن به جلو است، کاهش می یابد. بیشتر افراد بالای ۶۰ سال از آن رنج میبرند و‌ شیوع آن از سن ۴۰ سالگی تا ۶۰ سالگی از ۱۶٪ به ۳۹٪ افزایش یافت

از جراحی های رایج جهت درمان تنگی کانال نخاعی می توان به لامینکتومی و فیوژن مهره اشاره نمود، که در لامینکتومی(در آن قوس های استخوانی (لامینا) یک یا چند استخوان از استخوان های کمر برداشته میشوند) تاکید فیزیوتراپی بر استابلیتی و تقویت عضلات مرتبط با این موضوع مانند گلوتئال ها،مولتی فیدوس و عرضی شکمی می باشد و فرد سریع تر به فعالیت روزمره باز می گردد

جراحی فیوژن مهره های ناحیه کمری برای بهبود ثبات ستون فقرات و اصلاح ناهنجاری انجام می شود. در جراحی فیوژن تاکید بر موبلیتی و تحرک سگمان های بالا و پایین ناحیه فیوژن می باشد. در این بیماران، نرو موبیلیزاسیون و موبیلیتی اعصاب و تسریع در بازگشت فرد به فعالیت های روزمره حائز اهمیت است
لذا لامینکتومی تاکید بر :
استابیلیتی ستون فقرات
تقویت عضلات
برگشت سریع فرد به زندگی
در فیوژن تاکید بر:
موبلیتی سگمان های اطراف
بر نروموبیلیزاسیون و موبیلیتی اعصاب
برگشت سریع فرد به زندگی